…‘ใครเล่าจะปล่อยให้เจ้าร้องห้ามพี่’… นภนต์ปิดปากคนรักด้วยริมฝีปากตนเอง เสียงที่ร้องโวยวายเมื่อครู่ถูกดูดกลืนไปพร้อมกับปลายลิ้นเล็กจนชลันธรอ่อนระทวยเผยอปากต้อนรับให้นภนต์รุกใช้ลิ้นสำรวจกวาดเสบียงแสนหวาน
โอษฐ์หยักนั้นคอยพร่ำจูบ หัตถาเริ่มขยับเข้าสอดลูบไล้เอวคอดขึ้นไปจับหมับที่แผ่นอกแล้วนวดเค้นแผ่วเบาปลุกปั่นอารมณ์ให้ชลันธรพร้อมร่วมรบในสมรภูมิรักนี้
“ฮื้ม…” ชลันธรครางในลำคอพร้อมกับใช้กำปั้นน้อยๆทุบไหล่ร่างสูงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าขอสงบศึกระหว่างชิวหาชั่วคราว นภนต์เองยอมถอยกำลังเป็นอย่างดีแต่อย่างไรเสียก็มิวายประทับริมฝีปากซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นการส่งท้าย
“ท่านพี่..อือ…อย่าใช้มือจับตรงนั้น..อ่ะ…” พอริมฝีปากเป็นอิสระชลันธรจึงร้องห้ามไม่ให้มือแสนซุกซนเล่นกับยอดอกเมล็ดบัวสีหวาน นภนต์ผละมือออกจนชลันธรยังนึกสงสัยไม่ใช่ว่าไม่ดีแต่…นภนต์นั้นไม่น่าจะรามือโดยง่ายเช่นนี้
“ท่านพี่..จะทำอันใด…ทะ..ท่านพี่..อ๊า…” นภนต์รามือแต่กลับก้มลงใช้ลิ้นตวัดเลียยอดอกทั้งสองสลับกันผ่านผ้าผืนบางที่ปกปิดจนชลันธรครางเสียงหวาน ครั้นใช้มือผลักไสก็กลับไร้เรี่ยวแรง ไหนจะเป็นร่างกายที่ไม่รักดีแทนที่จะดิ้นหนีกลับขยับเข้าหาจนแนบชิดไร้ที่ว่างให้อากาศแทรกผ่าน
เมื่อเห็นว่าคนรักพร้อมสู้ศึกนภนต์จึงปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ปกปิดกายของตนเองและชลันธรออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นั่งพิงเสาเตียงแล้วดึงร่างบางมาโถมทับตนจนสัมผัสถึงไอร้อนที่แผ่ซ่าน
“ชลันธร…น้องช่วยใช้ปากน้องตีดาบให้พี่ได้ไหมเล่า” ไม่พูดเปล่านภนต์จับข้อมือเล็กให้มาจับดาบขนาดใหญ่ตรงกลางกาย ชลันธรเองแม้จะกระดากอายในเรื่องแบบนี้หากรู้ดีว่านภนต์นี้หมายถึงอะไร
“ท่านพี่นภนต์…ข้า….ข้ามิกล้า” แก้มขาวมีเลือดฝาดแดงก่ำ พอจะดึงมือกลับนภนต์นั้นก็ยังบังคับให้มือตนจับดาบร้อนอยู่ดี
“ลองดูเถิดนะคนดี…ถือว่าช่วยพี่สักครา” นภนต์เอ่ยหว่านล้อมขอร้องเสียงกระเส่า แววตาอ้อนวอนชวนให้ชลันธรใจอ่อนเสียจนได้ คนงานพยักหน้ารับแล้วขยับกายเลื่อนลงมามือข้างหนึ่งจับดาบไว้ให้มั่นแล้วจึงค่อยใช้ลิ้นเลียวนจากปลายดาบไล่ลงมาช้าๆ ลากขึ้นลงแผ่วเบาด้วยความที่ไม่ค่อยจักชำนาญ
“อืม…ชลันธร” นภนต์พึงพอใจแม้อีกฝ่ายจะไม่ประสีประสานัก ชลันธรเองยิ่งได้ยินเสียงร้องรวมถึงมือหนาที่คอยลูบผมตนด้วยความรักก็ใจชื้นขึ้นและกล้าที่ใช้ปากเข้าครอบดาบทีละนิด…ทีละนิด
“อืม….ดีมาก” นภนต์มองชลันธรที่คอยปลุกปั่นตีดาบให้แข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากห่อรัดเล็กน้อยทั้งใช้ลิ้นคอยเย้าไปด้วยในระหว่างที่ขยับรูดขึ้นลง นภนต์เองก็มิได้จะรับความสุขเพียงอย่างเดียว ร่างสูงใช้ดัชนีของตนจุ่มน้ำในจอกแก้วบนโต๊ะใกล้เตียงลากยาวไปที่ร่องบั้นท้ายแล้วหยุดที่เตาหลอมสีอ่อนของชลันธร
“อ๊ะ!!...ท่านพี่!!” ชลันธรถอนปากออกแทบทันใดยามที่ถูกนภนต์ใช้นิ้วลูบวนปากทางสีสดแล้วสอดเข้าไปในกายทีละนิ้วจนเป็นสาม
“อ่ะ…อ่า…อ่า” ชลันธรครางกระเส่าเมื่อดัชนีทั้งสามขยับเข้าออกบ้างก็หมุนวน ตาเรียวช้อนตามองคนรักหยาดเยิ้มจนนภนต์อดไม่ได้ที่จะจุมพิตที่หน้าผากเนียน
“แม้ดาบพี่จะตีเสร็จเป็นรูปร่างแต่พี่นั้นอยากจะหลอมมันกับไฟในกายน้องยิ่งนัก” รอเวลาจนเห็นสมควรด้วยผนังนุ่มเริ่มตอดรัด นภนต์จึงหยอดคำหวานพลางจับชลันธรให้นอนคว่ำคุกเข่าไว้
“อ๊า..ท่านพี่!!..เจ็บ..อ่ะ” ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกหากเรื่องกามศึกระหว่างทั้งคู่ก็หาได้เกิดขึ้นเลยหลังจากที่นภนต์ขับพิษนาครักษาร่างบาง จึงไม่แปลกที่ชลันธรจะร้องออกมาหางตามีเม็ดน้ำใสซึมเล็กน้อย นภนต์รู้ว่าดาบของตนนั้นทำคนรักเจ็บจึงได้จูบซับลงบนแผ่นหลังเป็นการปลอบประโลม
“ชลันธร…พี่รักเจ้า” นภนต์โน้กระซิบสวาทรักให้ชลันธรชื่นใจ มือข้างนึงรั้งเอวบางไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ขยับแก่นกายให้ชลันธรอ่อนไหวพาให้ลืมเจ็บ จากนั้นจึงเริ่มกระแทกสะโพกตนส่งดาบเข้าออกในเตาหลอม
“อ่า..อะ..อ๊ะ..อ๊า”
“อืม..”
นภนต์กระแทกกายไม่มีเว้นพักเว้นหยุดจนร่างของชลันธรโยกไปด้านหน้า ความเจ็บที่ได้รับก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสม และวาบหวิวเสียจนชลันธรจิกเล็บเข้ากับภูษาที่ปูเตียงจนยับยู่ยี่ กระนั้นนภนต์ก็ไม่ปรานียังคงส่งดาบเข้าฟันจ้วงแทง
“อ่า..า…ท่านพี่นภนต์”
“เจ้าชอบหรือไม่เล่า..อ่า”
“ชอบ..อืม…อ่ะ..” เสียงหวานตอบตามความจริงในเมื่อบัดนี้ได้รับการปรนเปรอถึงสองทาง
“เหวอ…ท่านพี่จักทำอันใดข้า”
ชลันธรร้องเหวอด้วยความตกใจอยู่ดีๆ นภนต์ก็กอดเอวตนแล้วรัดให้ลุกนั่งเอนพิงกายทั้งที่ร่างกายยังคงเชื่อมกัน นภนต์ยิ้มกริ่ม…ใครเล่าจะให้เจ้ารับความสุขโดนยมิต้องทำอันใด…
“หากเข้าชอบจงขยับกายตีดาบพี่ให้หลอมเหลวทีเถิด” นภนต์เอ่ย ชลันธรหน้าขึ้นสีทั้งโมโหทั้งอายแต่เหนือสิ่งใดความรู้สึกค้างคาและแรงราคะมีมากล้นยิ่งกว่า สุดท้ายชลันธรก็เป็นฝ่ายเข้าหาคมดาบของแม่ทัพหลวง
“อ๊า…อ่า…อะ..อ๊า”
‘จุ๊บ..’
ชลันธรเริ่มค่อยๆ โยกกายขย่มแก่นกายใหญ่โดยปล่อยให้อารมณ์นำพาไป นภนต์เองนั้นมิได้นั่งเปล่าเทพหนุ่มซุกไซ้คอขาว ทั้งขบเม้ม ดูดดุน จนเป็นรอยแดงลามไปถึงหลังใบหู ไหนมือที่ข้างหนึ่งคอยเขี่ยสะกิดยอดอก อีกข้างคอยนำพาความสุขให้กลางกายเล็ก
“ท่านพี่...ข้าเหนื่อย..อื้อ..กายข้าก็ใกล้..แล้ว…” ชลันธรจวนเจียนใกล้ถึงฝั่ง นภนต์จึงขยับสะโพกสวนรักกายบาง อย่าว่าแต่ชลันธรเลยนภนต์เองมิอาจสามารถทนต่อแรงรัดภายในยามที่ปลายดาบกระแทกตรงจุดกระสันได้
“อ่า…อ่ะ..ท่านพี่..ข้ารักท่าน…อ่า..ท่านพี่นภนต์”
“พี่ก็รักเจ้า…ชลันธร…อ่า..รัก..รักเจ้า”
“อ๊า…”
ชลันธรปลดปล่อยความสุขสมหลั่งไหลออกมาเป็นสายธารสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนหน้าท้อง ฝ่ายนภนต์เองปลายดาบถูกหลอมจนมีน้ำโลหะหลั่งออกมาในกายคนรัก
“พี่รักเจ้า…ชลันธร” นภนต์บอกรักคนงามที่อ่อนเพลียเสียจนอิงศีรษะพิงอกแกร่งของตน
“ข้าก็รักท่านพี่” ชลันธรยิ้มรับและตอบกลับ ทั้งสองพร่ำบอกรักกันมิรู้จักเบื่อ หากแต่ชลันธรต้องหุบยิ้มเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
“หากเจ้ารักพี่...ถ้าเยี่ยงนั้นพี่ขอทำรักเจ้าอีกรอบจะได้หรือไม่...” นภนต์ยังมีความต้องการอีกครั้ง จึงร้องขอคนรักให้คลายกำหนัดตนอีกสักรอบ
“อื้อ…ท่านพี่!!..ไม่แล้ว ข้าเหนื่อยแล้ว...” ชลันธรปฏิเสธ
“มิได้หรือคนดี...พี่ขออีกรอบเดียวเท่านั้น...” นภนต์ยังคงอ้อนขอร้องให้ชลันธรร่วมรักกับตนอีกครั้ง
“ก็ได้...” กายบางสบมองแววตาเทพหนุ่มหยุดคิดเพียงครู่หนึ่ง ด้วยมิทนเสียงออดอ้อนจึงพลางตอบตกลง ชลันธรปล่อยให้จิตใจที่ลอยได้ในยามนี้นั้นนำพา ใจหนึ่งก็คิดหากเทพีปัณฑารีย์ได้ยินเสียงสัปดลนี้เสียหน่อยคงจะเป็นการดีไม่ใช่น้อย...ชลันธรจึงตั้งใจเปล่งเสียงให้ร้องดังกว่าศึกรักครั้งเมื่อครู่ ซ้ำยังพูดเชิญชวนในนภนต์ทำรักตนรุนแรงอีกด้วย... เล่นเอานภนต์นั้นลุ่มหลงกายนี้อย่างหมดใจ ตั้งใจตอบรับด้วยความรักที่รุนแรงเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น