วันอาทิตย์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

disappear10









พีชพายมองผม แววตาบ่งบอกว่าไม่เชื่อกับสิ่งที่ผมพูด แต่ผมไม่สนผมเข้าไปจูบพายทันทีลิ้นของผมสอดเข้าไปในโพรงปากของพายลิ้นของเราทั้งสองเกี่ยวตวัดกัน ก่อนที่ผมจะละจากจูบแล้วกดริมฝีปากของผมลงบนริมฝีปากซีดพร้อมทั้งกัดเม้มเล็กน้อยแล้วสอดลิ้นเข้าไปอีกครั้งโดยที่พายคอยตอบรับจูบของผมจากจูบที่อ่อนโยนเริ่มกลายเป็นจูบที่ร้อนแรง เราทั้งสองแลกลิ้นอย่างไม่มีใครยอมใคร ต่างคนก็ชิมความหวานของกันและกัน มือที่ว่างของผมก็ปลดกระดุมเสื้อของพาย มือก็ลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องแกร่งแล้วลากผ่านขึ้นมาที่อกของคนที่นอนหอบใต้ร่าง
“อื้ออือ” พายครางออกมา เมื่อนิ้วของผมสะกิดที่ยอดอกบวกกับอารมณ์ดิบจากฤทธิ์ยา ผมบดขยี้อยู่อย่างนั้น ส่วนปากของผมก็ยังคงจูบพายต่อไป สักพักผมก็ผละจูบแล้วลุกขึ้นไปนอนข้างๆพายแล้วจับพายนอนหนุนแขนผมเอาไว้ มือที่ก่อนหน้านี้เคล้าคลึงขยี้ตุ่มไตก็ลูบไล้มาที่หน้าท้องลูบวนอยู่อย่างนั้น ก่อนที่จะไล้ลงไปเรื่อยๆจนถึงแก่นกายของพาย พายครางออกมาอีกครั้งด้วยความเสียว ผมนวดคลึงอย่างเบามือที่ตอนนี้ผมรับรู้ได้ถึงแรงอารมณ์ของพายแม้ว่าผมจะสัมผัสผ่านกางเกงก็ตาม ผมจึงปลดกางเกงของพายออก จนตอนนี้พายอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ผมเองไม่รอช้า ใช้มือกอบกุมแก่นกายแล้วรูดรั้งขึ้นลงอย่างช้าๆ
“อื้ออ่า พีชเร็วอีก” พายร้องขอ ผมเองก็ไม่ขัดจัดตามคำขอ จากที่ขยับช้าๆก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดพายก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือผม
“แฮก..ฮก” คนที่ได้รับการปลดปล่อย นอนเหนื่อยหอบอย่างอ่อนแรง ผมลุกขึ้นนั่งมองหน้าพาย พายเองก็มองหน้าผมเช่นกัน
“ดีขึ้นบ้างมั้ย?” ผมถามพาย
………..” พายไม่พูดอะไร แต่สายตาก็มองไปที่แก่นกายของตัวเอง ผมเองก็มองตามไปด้วย แก่นกายที่ได้รับการปลดปล่อยกลับมาแข็งขืนอีกครั้ง เอาแล้วไงทำไงดีล่ะทีนี้
“พีช กูให้เวลามึง ออกไปซ่ะ ถ้ามึงไม่ออกไปกูคิดว่ามึงคงไม่รอด” พายเอ่ยกับผมอย่างจริงจัง
“ไม่ กูไม่ไปไหนทั้งนั้น” ผมก็นั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้ยินแต่ผมไม่อยากทิ้งพายให้ทรมาน อย่างที่บอกผมเป็นต้นเหตุให้พายเป็นแบบนี้
“มึงแน่ใจเหรอที่พูด” พายถามย้ำผมอีกครั้ง ผมเลยโน้มลงไปกดจูบพายเบาๆ
“นี่คือคำตอบกู” ผมตอบไป พายยิ้มบางๆให้ผม แล้วกดท้ายทอยผมลงมาจูบอีกครั้ง ก่อนจะจับผมพลิกลงไปนอนแล้วจัดการขึ้นคร่อมผม พายถอนจูบ ส่วนมือก็ถอดเสื้อผมออกไป พายก้มลงดูดดุนยอดอกผมจนมันแง พายใช้ลิ้นลากวนจนผมรู้สึกเสียวซ่าน ผมกัดปากสะกดเสียงครางเอาไว้ พายเองก็เหมือนจะรู้เลยใช้มือลูบไปที่แก่นกายผม
“อื้อ พายอย่าแกล้ง” ผมว่าพาย
“ก็กูอยากได้ยินเสียงมึง” พายบอกออกมาสั้นๆ แล้วก็เดินหน้าแกล้งผมต่อไปจนผมร้องครางออกมา
พายลุกขึ้นถอดกางเกงผมออกไป เราทั้งสองเปลื่อยเปล่าทั้งคู่ พายจับขาผมให้ตั้งชันแล้วแยกออก ก่อนจะก้มลงจูบเม้มที่ขาอ่อนด้านในจนเป็นรอยแดงไปทั่ว
“อ่ะพาย” ผมร้องเสียงสั่น อยู่ๆพายก็ใช้ลิ้นเลียที่แก่นกายผม จากนั้นก็ใช้ปากครอบลงไป แล้วรูดขึ้นลงตามอารมณ์ ผมเองก็ไม่ไหวสวนสะโพกไปเช่นกัน ไม่นานผมก็ปลดปล่อยออกมาพายดูดกลืนน้ำรักของผมไปจนหมด แล้วกลับมาจูบผมต่อ ผมรู้สึกได้ถึงรสชาติเฝื่อนๆที่คั่งค้างในปากของพาย พายจูบผมจนผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมทุบหลังพาย พายจึงถอนจูบผม แล้วกระซิบที่ข้างหู
“พีชครับ พายขอน่ะ” พูดจบพายมาจูบที่เปลือกตาผมเบาๆ ก่อนจะจับผมนอนคว่ำ พร้อมรั้งสะโพกผมเอาไว้ พายจูบซับทั่วแผ่นหลังเนียนของผม จากนั้นก็ใช้นิ้วที่ปาดน้ำรักที่เปรอะเปื้อนตามขาของผมสอดเข้ามาในช่องทางรักผมทันที
“เจ็บ….พายพีชเจ็บ” ผมร้องออกมานี่ขนาดนิ้วแค่นิ้วเดียว ถ้าใหญ่กว่านิ้วผมไม่ต้องตายคาเตียงเหรอ
“อย่าเกร็งน่ะ จะได้ไม่เจ็บ” พายเอ่ยกระซิบบอก
พายขยับนิ้วเข้าออกแล้วก็เพิ่มนิ้วขึ้นเรื่อยๆจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วจากสองนิ้วก็เป็นสามนิ้ว พายขยับเข้าออกไม่รีบเร่ง
“อ่ะ” ผมร้องครางออกมา
“ตรงนี้สิน่ะ” พายเอ่ย พายขยับนิ้วต่ออีกสองสามทีก็ถอนนิ้วออก แล้วสอดแก่นกายเข้ามาทันที
“โอ๊ยยยยย!!!!” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บพยายามขยับหนีแต่พายก็รั้งสะโพกผมเอาไว้ พายค่อยๆกดแก่นกายเข้าไปจนหมดแล้วก็แช่เอาไว้แบบนั้น ผมเองก็รู้สึกเจ็บ เจ็บมากๆเหมือนร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ น้ำตาไหลออกมา
“พีชอย่าร้องไห้สิ พายขอโทษจากนี้ไปพายจะอ่อนโยนให้มากที่สุด พีชเชื่อพายน่ะ เชื่อใจพายน่ะ”
“อือ” ผมเอ่ยตอบแล้วพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ผมรู้สึกดีที่ได้ยินคำพูดแสนหวานจากพาย แม้มันอาจจะมาจากผลของยาก็ตาม
พายเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บอยู่ดี ผมกลั้นเสียงเอาไว้ไม่อยากให้พายกังวลว่าผมเจ็บ พายขยับเข้าออกเรื่อยๆ จนตอนนี้จากความเจ็บก็ทดแทนด้วยความรู้สึกที่ดี
“อ่า….อ่ะ” พายครางออกมา
“อื้อ…..พายเร็วไปแล้ว”
“อ่าก็ใครใช้..ให้รัด..น่นแบบนี้ล่ะ” พายเอ่ยพร้อมขยับเร็วขึ้นกว่าเดิม
“พาย ไม่ไม่ไหมแล้ว” ผมร้องออกไป พายเลยจับผมนอนหงายโดยที่แก่นกายยังคงเชื่อมอยู่ในตัวผม พายจับขาผมอ้าออกกว้างแล้วรั้งไว้ที่เอวของพาย พายขยับต่อเร็วขึ้นเรื่อยๆจนผมและเตียงโยกคลอนไปตามแรงขยับของพาย
“อื้….….อ่.…..พีช”
“อื..มพายใกล้แล้ว”
“พร้อมกันน่ะ”
ในที่สุดพายก็ปล่ดปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้งในช่องทางรักของผม ส่วนผมก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน พายล้มลงทับผมทันที
“พายออกไปได้แล้ว” ผมเอ่ย เมื่อเห็นว่าพายยังคงไม่ออกไปจากตัวผม
“ออกไปทำไม ยังไม่เสร็จเลย” พายพูดอีกครั้งเล่นเอาผมอึ้ง พายหอมแก้มผมแล้วก็เริ่มขยับต่อ กว่าฤทธิ์ยาจะหมดพายก็ล่นบทรักกับผมจนเกือบเช้า