วันอังคารที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2557

disappear 15









มือของผมปลดกระดุมเสื้อของพีชออกเผยให้เห็นผิวขาวน่าสัมผัสแม้ในยามค่ำคืนเพียงแค่แสงจันทร์ส่องผมก็รับรู้ได้ถึงร่างกายของอีกคน ผมก้มลงไปชิมยอดอกสีสวย ทั้งขบเม้นจนคนถูกกระทำครางออกมามือของผมข้างนึงก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังอีกข้างก็นวดเฟ้นแก่นกายของพีชผ่านกางเกง

"พ...าย..อ๊..า..อืม..เสีย..ว" พีชร้องครางออกมามันทำให้ผมพอใจ มือที่ใช้นวดเฟ้นตอนนี้เปลี่ยนมาถอดกางเกงของพีชจนร่นลงมาประมาณเข่า ผมหยุดหยอกล้อกับยอดอก แล้วกลับไปจูบกับพีชอีกครั้ง ร่างกายของผมแนบชิดและพยายามบดเบียดแก่นกายของผมกับพีช จนตอนนี้ผมรับรู้ได้ถึงความตื่นตัวของอีกฝ่าย ผมเลยผละจูบออกแล้วย่อตัวลงทันที ผมกดจูบเบาๆที่แก่นกายของพีชแล้วใช้ลิ้นไล้เลียอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเปลี่ยนมาดูดกลืนแก่นกายของพีช ปากของผมขยับเข้าออกอย่างช้าๆ

"อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊..า..พาย...เร็ว..หน่อย" พีชร้องออกมา ผมเลยแกล้ง ถอนริมฝีปากออก

"พ...าย..อย่าแกล้..ง..สิ" พีชเอ่ยเสียงสั่นเพราะความทรมารที่ไม่ได้ปลดปล่อย

"พายอยากให้พีชเสร็จพร้อมพายนี่หน่า" ผมกระซิบที่ข้างหู แล้วจับพีชหันหลังพร้อมจับมือพีชให้จับโขดหินเอาไว้ ผมรูดซิปกางเกงของตัวเองแล้วนำแก่นกายที่มันแข็งขืนออกมา แต่ก่อนที่ผมจะสอดใส่นั้นผมก็ใช้นิ้วทำการเบิกทางช่องทางรักของพีชเสียก่อน

"อ๊ะ...อื้..อ...อ่..า" พีชครางออกมาตามจังหวะขยับของนิ้วที่ผมส่งเข้าไป ระหว่างนั้นผมก็จูบซับแผ่นหลังจนเป็นรอยแดงไปทั่ว

"อ๊..า...พาย..เข้..า.มาเถอะ...พีช...ไม่..ไหวแล้ว" พีชบอกทำให้ผมนึกอยากแกล้ง

"งั้นพีชก็ทำเองสิ" ผมเอ่ยแล้วนั่งลงบนโขดหินเล็กๆ พีชหันมามองผมด้วยความอายผมคว้าพีชเข้ามาใกล้ๆ

"พายจะให้พีชออนท็อปน่ะ" ผมบอกกับคนที่ยืนนิ่งแต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วนอารมณ์ความต้องการ ในตาเล็กตอนนี้ดูหวานเยิ้มเสียจนอยากจะจัดการโดยเร็ว พีชที่ยืนนิ่งอยู่สักพักก็นั่งลงคร่อมผม ผมยิ้มให้กับพีช ส่วนพีชก็ทำหน้ามุ่ยพร้อมทั้งจับแก่นกายของผมแล้วจัดการใส่เข้าไปในช่องทางรักของตัวเองจนมิด

"อึก...เจ็บ" พีชนั่งนิ่งแช่เอาไว้ ผมก็ไม่อยากเร่งเร้าอะไรเพราะรู้ว่าพีชนั้นเจ็บมากแค่ไหน ผมรอให้พีชปรับสภาพก่อน แม้ว่าผมเองจะทรมานอยากปลดปล่อยก็ตามที สักพักพีชก็เริ่มขยับอย่างช้าๆแล้วเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ...พีช...แบ..บนี้..แหละ..อ่ะ."

"พาย...พี..ช..เสีย...ว.."

เราทั้งสองครางกันเสียงดังระงม ความเสียวที่ผมได้รับจากแรงขยับและการตอดจากภายในทำให้ผมสวนสะโพกกลับไป

"พาย...อ๊ะ...อ๊..า..อย่..า..แกล้ง.."

"ไม่....ได้..แกล้..ง..ใคร..ใช้..ให้น่าฟัด...กันล่ะ.."

"พา..ย..พีช...ไม่...ไหวแล้ว..พีชเหนื่อย..." คนที่คุมเกมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อนใกล้หมดแรง ผมเองไม่ใช่คนใจร้ายเลยยืนขึ้นอุ้มพีชเอาไว้ขาของพีชตวัดเกี่ยวกับเอวผมเอาไว้แขนเรียวทั้งสองก็กอดคอของผม โดยที่ร่างกายของเรายังเชื่อมกันอยู่ผมสวนสะโพกขยับเข้าออก

"อ่...า....พีช...อีกนิด...เดียว...อ๊ะ...อ่..ะ..อ่า"

"พ..าย....อ๊....า...อ๊ะ..ไม่..ไหวแล้ว"

ในที่สุดพีชก็ปลดปล่อยออกมา น้ำรักของพีชเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องผมส่วนผมขยับต่ออีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมา น้ำรักของผมไหลออกมาตามเรียวขาของพีช

"พ..าย.." พีชเรียกชื่อผมอย่างเหนื่อยหอบ ผมจึงคว้าคอของพีชให้โน้มลงแล้มกดจูบไปที่หน้าผากเพื่อให้รางวัลในความน่ารัก ก่อนที่จะปล่อยให้พีชยืนโดยที่แก่นกายของผมยังไม่ได้เอาออก


"อีกรอบนะพีช" พีชหน้าเหวอทันทีที่ผมพูดจบ ผมจับพีชหันหลังแล้วจับโขดหินเอาไว้แล้วจัดการพีชต่อ