นาคินทร์เพียงโน้มลงบดเบียดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากหนาที่เผยอปากคอยท่า ลิ้นร้อนทั้งสองต่างตวัดเกี่ยวพันไปมาสลับกับดูดดุนอย่างไม่มีใครยอมใคร กายหนาขยับกายนั่งพิงกับขอบอ่างขณะเดียวกันกายบางขยับเข้าขึ้นนั่งคร่อมตักของเทพมหาสมุทรซึ่งไร้อาภรณ์ปกปิด ริมฝีปากยังคงมอบรสจูบแสนหวานให้กันและกัน นาคินทร์รับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนของกนธีที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน ถึงแม้จะสบสนในใจแต่ติดกับด้วยพันธนาการรักของกนธีเสียแล้ว คงยากที่จะดิ้นหนีหลุดออกไปได้
‘จุ๊บ..จุ๊บ..’
ด้วยกนธีดูดเม้มริมฝีปากล่างแดงสดนั้นหนักหน่วง จนเกิดเสียงชวนเร้าอารมณ์ ก่อนจะผละออก สายตาคมคายเพ่งพินิจหน้าสวยหมดจดอย่างหื่นกระหาย เช่นเดียวกับนาคินทร์ที่กายใจนั้นพร้อมจะมอบความสุขให้กับอีกฝ่ายตามความต้องการ
กนธีขบกัดลงปลายคางนาคินทร์เบาๆ แล้วพรมจูบลงมาจนถึงลำคอขาว เทพมหาสมุทรบรรจงแต่งแต้มรอยรักสีกลีบดอกกุหลาบทีละรอยจนรอบคอระหง สร้างความเสียวซ่านจนร่างบางครวญเสียงหวานออกมาไม่หยุดหย่อน
“อ๊ะ..อย่า..า..กัดสิ..”
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พายุทะเลคลั่งมีหรือจบสงบโดยง่าย กนธียังคงขบกัดเบาๆ จนมีรอยฟันปรากฏขึ้นมา ลิ้นร้อนตวัดรอบบาดแผลจนนาคินทร์รู้สึกเจ็บระคนความเสียวกระสัน จนนิ้วงามต้องจิกลงบนบ่าของเทพพระสมุทรเพื่อระบายอารมณ์ใคร่นั้น กนธีมิได้หยุดอยู่ที่ซอกคอขาว พลางพรมจูบลงมาเรื่อยจนถึงแผงอกไล่ จนถึงยอดอกที่ชูชันขึ้นมาผ่านเสื้อตัวบางที่แนบเนื้อ กนธีไม่ลังเลที่จะลงปลายลิ้นตวัดหยอกเย้าสลับไปมาซ้ายขวา มือหนาสอดเข้าในสาบเสื้อลูบผ่านผิวลื่นเนียนตามเอวคอดขึ้นจนถึงยอดอกงาม
“อ๊า.า…อ่ะ…อ่าาา.า…”
เสียงครวญของนาคินทร์นั้นดังระงม กนธียังคงคลึงเล่นบนยอดอก แต่เปลี่ยนจากริมฝีปากมาเป็นนิ้วมือแทน ยอดอกสีหวานแข็งเป็นไตด้วยแรงบดคลึงขยี้ขย้ำ จนร่างบางแอ่นอกรับเข้าหาให้เทพพระสมุทรได้สัมผัสอย่างเต็มไม้เต็มมือ พร้อมกับสะโพกมนก็บดเบียดกับแก่นกายยักษ์ใต้น้ำที่ขยายตัวพร้อม นาคินทร์พลางขยับตัวให้แก่นกายถูไถไปตามร่องก้นผ่านกางเกงนักศึกษาสีดำ
“อืม...ม..ม…”
กนธีครางเสียงพร่า ด้วยแก่นกายใหญ่ถูกบดเบียด ใจร้อนรนด้วยตัณหา มือหนาเร่งเร้าปลดเข็มขัดกางเกงนักศึกษาสีดำนั้นพอหลวม แล้วรูดลงซิปกางเกง ตรงเข้านวดเค้นส่วนอ่อนไหวของนาคินทร์ที่ตื่นตัวเสมอกัน
“อ่า.า....ท่านกนธี..อื้ม..หยุดก่อน”
มืออัศจรรย์ที่นวดเค้นสามารถนั้นเรียกเสียงครางหวานออกมาได้ เจ้าของกางเกงนักศึกษาสีดำตัวนี้รู้ว่า อาภรณ์นี้พึงเป็นอุปสรรคเสียจริง จึงร้องให้คนที่กำลังเล้าโลมหยุดเค้นก่อนชั่วคราว นาคินทร์จึงยืนขึ้นและถอดกางเกงพร้อมกางเกงชั้นในโยนออกไปให้พ้นทาง กนธีรวบคว้าเอวบางของเข้ามาใกล้จนส่วนอ่อนไหวด้วยแรงเค้นนี้จ่ออยู่ตรงหน้า เพียงลิ้นชื้นไล่เลียที่ส่วนปลายเบาๆ ก็นำพาความเสียวซ่านให้ใจร่างบางนั้นเตลิดไกลจนแทบไร้แรงกายทรงตัวอย่างพญานาคาถูกจี้จุดไชสะดือเสียด้วยซ้ำ
“งื้อ.อ….อื้ม.ม…อ่า.า….อ่ะ…อ๊ะ”
ด้วยตั้งแต่ร่วมประเวณีมีความสัมพันธ์ทางกายมาไม่รู้กี่ครา นาคินทร์ก็มิเคยได้รับการปฏิบัติจับสัมผัสอย่างนี้มาก่อน ทุกครั้งที่ร่วมเสพสังวาสด้วยเทพพระสมุทร มักจะไร้ซึ่งความปราณี ทั้งยังรุนแรงและดุดันอยู่เสมอ แต่ครานี้กลับทะนุถนอมกายบางเยี่ยงสิ่งมีค่า ไหนจะใช้ปากหยักลงครอบแก่นกายเข้าปรนเปรอดูดดุน เรียงเร้าเสียงครางให้ร่างบางจนมือบางสอดเข้าขยุ้มเกศาดำขลับเพื่อระบายตัณหาอารมณ์ ยิ่งร่างสูงตวัดลิ้นพร้อมกับเร่งเร้าขยับริมฝีปากบีบจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ทั้งแรงมือหนาขย้ำบั้นท้ายนิ่ม นาคน้อยก็พร้อมที่จะปลดปล่อยตัวตนให้ออกมาในไม่ช้านี้
“อ่ะ…อ่า.า…ท่านกนธี…ข้าจะปลดปล่อยแล้ว..อึก…”
นาคินทร์บอกเสียงสั่นหมายจะให้กนธีรีบถอนโพรงปากนั้นออกเสียก่อน แต่คนทำนั้นหามีความรับรู้ไม่กลับเร่งแรงปากร้ายขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งยังใช้ฟันขบครูดท่อนเนื้อในโพรงปากหมายเพิ่มความเสียวกระสันเมื่อร่างบางใกล้ถึงจุดหมาย
“อ่า….า…..อ๊า.า…”
ในที่สุดนาคินทร์ปล่อยพิษรักเข้าไปในปากอุ่น พระสมุทธกลืนกินหยาดเชื้อนาคาสีขาวขุ่นอย่างมิได้นึกรังเกียจ ถึงกระนั้นกนธีก็ไม่ลืมกลืนเข้าไปเสียหมด คงกักกั้นบางส่วนด้วยอมไว้
เมื่อละริมฝีปากออกแล้วรั้งกายร่างบางให้นั่งคร่อมตักตน มือหนาข้างหนึ่งดันศีรษะของนาคินทร์ให้มาซุกแผงอกกว้าง มืออีกข้างนั้นรองรับน้ำรักที่กนธีได้คายออกมา
“อึก..อื้อ…อ…”
นาคินทร์ที่แทบหมดแรงครางออกมาเบาๆ ยามนี้กนธีใช้น้ำรักในฝ่ามือประโลมป้ายไปที่ช่องทางสีหวาน นิ้วเรียวก็ลูบไล้ตามรอยจีบพับวนไปมา สัมผัสเบาแสนวาบหวามนี้ดึงเร้าดัชนีเทพที่สอดเข้าไปอย่างช้าๆ จนนาคน้อยกายกระตุกเกร็ง แม้จะผ่านสมรภูมิรักกับกนธีนับไม่ถ้วนครั้ง เพียงร่างสูงขยับดัชนีเข้าออก แล้วเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเพื่อขยายช่องทางหมายให้รับแท่งร้อนที่พร้อมรบนั้น
“อ่า.า…ท่านกนธี…ข้า...ข้า...ทรมานเหลือเกิน..อ่ะ..อ่ะ”
นาคินทร์รู้สึกวูบวาบในช่องทางและช่องท้องอย่างทุกครั้งอย่าคนกระหายน้ำ ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากัน ใจเพียงใคร่ปรารถนาได้สิ่งอื่นที่ไม่ใช้แค่ดัชนีของกนธี เทพมหาสมุทรยกยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาก็นึกแกล้ง กนธีขยับนิ้วออกมาจนนาคินทร์รู้สึกโล่งที่ด้านหลัง
“ทรมานหรือ...”
“ใช่...วอนท่านโปรดเมตตาข้า”
“ถ้าเจ้าทรมานนัก ก็จงทำตามแต่ใจให้หายทรมานเสียสิ…นาคินทร์”
ด้วยนาคน้อยนั้นรู้ดีในความกล่าวของพระสมุทร สะโพกงามยกขึ้นเล็กน้อย มือบางฉวยเอื้อมคว้าจับแท่งร้อนที่ชูชัน ที่เจ้าของนั้นจ้องเพ่งพินิจใบหน้าสวยอย่างมิวางตาด้วยใจเต้นรัวระทึกด้วยท่าทางที่คนงามกำลังขับความใคร่ที่พวยพุ่ง เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่นาคินทร์จัดแจงด้วยตัวตน ยามเมื่อส่วนปลายจ่อตรงเข้าที่ปากทาง จากที่เคยนึกว่าจะค่อยๆ กดกายลงนั่งรับให้แกนกายนั้นให้เข้าเยือนอย่างเคย แต่กลับนึกได้ว่าเมื่อครู่พระสมุทรได้ทำการกลั่นแกล้งตน ยามเข้าด้ายเข้าเข็มเช่นนี้ ก็ต้องลองแกล้งทรมานใจเอาคืนเสียบ้าง เจ้านาคน้อยช่างมิได้เกรงกลัวในกนธี
เมื่อปลายทวนสัมผัสด้วยรอยพับจีบ นาคินทร์ก็หยุดลดกายลงเสียอย่างนั้น แต่กลับโยกมือให้ปลายแกนกายที่กอปรกำเสียดสีสัมผัสไปมากับปากทางเข้า ความเสียวสะท้านวิ่งผ่านจากสัมผัสปลายทวนสู่ร่างกายที่กำยำอย่างเป็นที่สุด ยามอยากเข้าก็ไม่ได้เข้านี่ นาคินทร์กำลังทำอะไร ด้วยแปลกใจกับลีลารักของนาคน้อย
“อ๊า..า..นาคินทร์นี่เจ้ากำลังทำอะไร หมายจะทรมานข้าหรือ..?”
“อ้า ท่านมิชอบหรือ...”
“เปล่า...แต่ยามนี้ ข้าอยากเข้าไปในกายเจ้าแล้ว นั่งลงมาเถิดคนดีให้ข้านี้ได้เข้าไปอย่างเช่นเคย...”
คำวอนแสนหวานจากพระสมุทรมีหรือที่นาคน้อยจะกล้าขัด ด้วยใจนี้เป็นของเขา กายก็ของเขา นาคินทร์ก็หยุดโยกทรมานแกนกายเพื่อเร้าสัมผัส แล้วค่อยๆ ลดกายลงรับความหฤหรรษ์นั้นเข้าไป
“อ้า...เจ็บ..”
ก็เจ็บเช่นนี้เสียทุกครั้งอย่างเสียงร้อง แต่นาคินทร์ไม่เคยที่จะไม่สุขสมด้วยความเจ็บนี้ เมื่อกลืนกินกายพระสมุทรเพียงครึ่งความยาว กนธีกลับแกล้งกระแทกสวนแทรกแกนกายตนเข้าไปในคราวเดียวให้เสียสุด ความเจ็บที่แสนหวานนั้นนาคินทร์หมายรองรับด้วยพอใจ
…ทั้งจุก…ทั้งรู้สึกดี
ร่างบางยังนั่งคร่อมตักนิ่งๆ สักพักพอให้ร่างกายได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มโยกตัวขึ้นลงอย่างช้าๆ แล้วเร่งจึงไต่ระดับความเร็วอย่างเอาแต่ใจ มือเล็กนั้นกดลงที่ลาดไหล่ทั้งสองของกนธีเพื่อยึดมั่นไว้ มือสากใหญ่ข้างหนึ่งจับมั่นไว้ด้วยเอวเล็ก ส่วนอีกข้างให้นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของนาคินทร์ออกแล้วจึงโยนไปให้ไกลห่าง เพียงโน้มใบหน้าลงลากลิ้นสัมผัสผ่านกลางอก ดูดเม้มสร้างรอยราคีพรมทั่วไป
“อืม…อ่า.า…อ่ะ..อ๊ะ…อ๊า.า….”
“อืม...ม...เก่งจริงๆ…นาคินทร์ เจ้าเก่ง...”
เสียงครางระงมสัปดนของทั้งสองดังลั่นห้องน้ำพร้อมกับเสียงสายน้ำกระเซ็นออกนอกอ่าง เพราะจังหวะการโยกกายของนาคินทร์นั้นอยู่ในสายตาของกนธีตลอดเวลา ยามนี้คนงามมิได้ต่างอะไรกับนางกินรีที่กำลังเริงเล่นน้ำในสระอโนดาตเลยแม้แต่น้อย ช่างเป็นภาพที่น่ายลยิ่งนัก
เมื่อร่างบางคุมเชิงศึกสังวาสไปสักพัก ถึงกายบางจะเริ่มอ่อนกำลังแต่ใจนั้นมีความต้องการอย่างล้นเหลือ กนธีเองก็เหมือนจะรับรู้ได้เหมือนเช่นกัน จึงประคองร่างนาคินทร์ให้เอนลงนอนหงายหลังช้าๆ ส่วนกายท่อนล่างยังคงเชื่อมติด มือหนาเอื้อมคว้าเข็มขัดนักศึกษาของนาคินทร์ที่อยู่ใกล้ แล้วใช้ผูกมัดข้อมือบางติดไว้กับราวจับข้างอ่างน้ำอย่างรู้ใจ เพียงแทรกกายเข้าหาให้สุดทางอีกครั้งแล้วดันขาเรียวให้ชิดแนบอก ไร้ซึ่งแรงต้านทานใดๆ ท่วงท่านี้ทำให้นาคินทร์อึดอัดภายในอย่างเป็นที่สุด
“อ๊า.า…อ่ะ…อื้อ..อ….อ่า.า…” “ชอบหรือไม่ พอใจในสิ่งที่ข้าทำหรือไม่...”
ร่างกายที่กระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างหนักหน่วงและรวดเร็วนั้น มันทำให้คนใต้ร่างที่กำลังมีความสุขจุกล้นเสียจนจะพูดจาอะไรออกมาก็มิได้ แต่เพียงแลเห็นสีหน้าที่เป็นสุขทุกการกระทำก็เข้าใจ เร่งประคองแรงส่งและบทรักที่ตนมอบให้จนสุดทาง ฟันคมขบกัดไปตามบ่าหนาและไหปลาร้าจนเลือดซิบ กายบางสั่นสะท้านด้วยแรงกระแทกนั้นอย่างต่อเนื่อง เขาชอบใจที่จะถูกมัดข้อมือทุกครั้งที่ร่วมรักกับกนธี ไม่ว่ากายหนานั้นจะกระทำรุนแรงใส่…นาคินทร์อิ่มเอมกับทุกบทรักที่ทรมานเขาเสียทุกครั้ง
“อืม…อ้า…ข้างในเจ้ามันร้อนลื่นเสียจนข้าอดใจไม่ไหวจริงๆ”
ทุกครั้งที่ส่งแก่นกายใหญ่เข้าไปสำรวจส่วนเร้นลับที่ทั้งร้อนและอ่อนนุ่ม ก็จะถูกแรงตอดรัดถี่ที่เกิดขึ้นภายใน ยามที่เขาเสือกกายกระแทกเข้าไปตรงจุดสัมผัสกระสัน มันก็ทำให้นาคินทร์นั้นครวญครางแทบบ้าคลั่ง สายน้ำภายในอ่างรักก็ไม่สามารถจะดับความร้อนรุ่มภายในใจได้
“อ้า...อ่ะ......อ้า.....เสียว..ว…อื้อ..อ.....”
‘พั่บ..พั่บ..พั่บ’ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นเคล้ากับเสียงสายน้ำที่ล้นกระจายออกเป็นวงกว้าง บ่งบอกความหนักหน่วงที่เกิดขึ้นกับทั้งสอง ทั้งฝ่ายกระทำที่สอดแทรกความเป็นชายในกายเล็กอย่างไม่ออมแรงและฝ่ายถูกกระทำใต้ร่างที่ยกสะโพกรับทุกแรงส่งที่มอบให้อย่างตั้งใจ “อ่า…อ่ะ…อ่ะ…อ๊ะ….มะ…ไม่ไหว…ข้าไม่ไหวแล้ว...”
ร่างบางกระตุกเกร็งด้วยแก่นกายเล็กปลดปล่อยหยาดน้ำรักออกมาปะปนกับสายน้ำในอ่างอย่างไร้การสัมผัสใดๆ กนธีเองด้วยอารมณ์ที่พุ่งทะยานถึงขีดจำกัดจึงเร่งจังหวะรักจนสุดถึงจุดหมาย ปลดปล่อยหยาดเชื้อสีขุ่นแห่งพระสมุทรเข้าไปภายใน นาคินทร์รู้สึกอุ่นวูบวาบในช่องทางด้านหลัง
ทั้งกนธีและนาคินทร์พักหอบหายใจถี่สักพัก ก่อนมือหนาจะแก้มัดให้นาคินทร์แล้วประคองกายบางเข้าสวมกอดโดยที่ไม่คิดจะถอนแกนกายใหญ่ที่แสนจะอึดอัดนั้นออกไปแต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น